February 24, 2017 लिंग देखिले देखिले त्रिभुवनीं तिहीं लोकी विस्तारिले

आज महाशिवरात्री, आदिदेव भगवान श्रीशिवशंकरांच्या उपासनेचा मुख्य दिवस !!
भगवान श्रीमहादेव हे परमकरुणामूर्ती आहेत, परमप्रेमाने केलेल्या थोड्याशा उपासनेने देखील लगेच प्रसन्न होऊन वरदान देतात म्हणूनच त्यांना 'आशुतोष' म्हणतात. त्यांच्या दयाकृपेला अंत ना पार. त्यांचे भक्तवात्सल्यही काय वर्णावे? मागे-पुढे न पाहता भक्ताला काहीही देण्याचा त्यांचा बाणा आहे.
भगवान श्रीज्ञानेश्वर माउलींना उमापती भगवान श्रीआदिनाथांचे अतीव प्रेम आहे. ते त्यांच्या श्रीगुरुपरंपरेचे आदिगुरु तर आहेतच, पण श्रीनिवृत्तिनाथ महाराजांच्या रूपाने प्रत्यक्ष सद्गुरु देखील आहेत ना ! म्हणून माउली त्यांचे भरभरून वर्णन करतात.
भगवान श्रीपशुपतीनाथांच्या अगाध दातृत्वाचे वर्णन करताना माउली म्हणतात,
मागां दूध दे म्हणितलियासाठी ।
आघविया क्षीराब्धीची वाटी ।
उपमन्यूपुढें धूर्जटी ।
ठेविली जैसी ॥ज्ञाने.१०.०.१७ ॥
उपमन्यू नावाच्या एका लहान मुलाने वाटीभर दूध हवे म्हणून तपश्चर्या करून भगवान शिवांना प्रसन्न केले. त्यांनी या बाळाला वाटीभर दुधाच्या ऐवजी कौतुकाने आख्खा क्षीरसागरच देऊन टाकला ! अशी त्यांची अगाध दयाकृपा असते.
भगवान श्रीमहादेव हे अत्यंत अद्भुत आहेत. त्यांचे साकार स्वरूप म्हणून शिवलिंगाची पूजा केली जाते. शिवलिंगामध्ये तीन भाग असतात, लिंग अथवा बाण हा शिवस्वरूप, तो बाण ज्या पन्हाळीसारख्या पिंडीवर ठेवतात ती शक्तिस्वरूप आणि या दोन्हीच्या खाली आधार देणारी बैसका ही शेषस्वरूप मानली जाते.
महाशिवरात्रीला संपूर्ण रात्रभर भगवान श्रीशिवांच्या या दिव्य-पावन लिंगाचे अभिषेकपूर्वक पूजन करण्याचाच प्रघात आहे. म्हणून आपणही त्यांची सद्गुरु श्री माउलींच्या ब्रह्मशब्दांमध्ये पूजा बांधूया. या त्रिभुवन व्यापणा-या दिव्य शिवलिंगाच्या, श्रीसद्गुरुकृपेने आपल्याच हृदयामध्ये संपन्न झालेल्या अद्भुत पूजनाचे सुरेख वर्णन करताना सद्गुरु श्रीज्ञानेश्वर महाराज म्हणतात,
स्वर्ग जयाची साळोंखा ।
समुद्र पाळी पिंड देखा ।
शेषा सारखी बैसका ।
जो आधार तिहीं लोका ॥१॥
लिंग देखिले देखिले ।
त्रिभुवनीं तिहीं लोकी विस्तारिले ॥धृ.॥
मेघधारी स्नपन केले ।
तारापुष्पीं वरी पूजिलें ।
चंद्रफळ ज्या वाहिलें ।
ओवाळिलें रविदीपें ॥३॥
आत्मनैवेद्य समर्पिलें ।
ब्रह्मानंदीं मग वंदिले ।
ज्योतिर्लिंग म्या ध्याईले ।
ज्ञानदेवे हृदयीं ॥४॥
मानसपूजनाचे फळ नेहमीच लौकिक पूजेहूनही मोठे मानले जाते. त्यात भगवान माउलींचे शब्द, मग तर काय बोलायलाच नको. ही मानसपूजा पार्वतीपती भगवान श्रीशिवांच्या श्रीचरणीं समर्पित असो.
भगवान श्रीमहेश्वरांच्या अपूर्व-मनोहर करुणाकृपेचे माहात्म्य, प.पू.सद्गुरु श्री.शिरीषदादा कवडे एका हृद्य कथेतून सांगतात. एक अट्टल चोर होता. तो छोट्या मोठ्या चो-या करून कंटाळला होता. म्हणून त्याला जन्माचीच ददात मिटेल असा एक मोठा डाका घालायचा होता. त्याला एकेदिवशी अशी माहिती मिळाली की, अमुक जंगलात एक शिवमंदिर असून त्यात खूप जडजवाहिर आहे. त्याने त्या मंदिरात चोरी करायचे निश्चित केले. त्यानुसार माहिती काढून तो त्या मंदिरात गेला व तेथील संपत्ती पाहून त्याचे डोळेच दिपले. त्या शिवपिंडीवरील रत्नजडित अभिषेकपात्र जरी चोरले तरी त्याची दहा पिढ्यांची सोय होणार होती. म्हणून त्याने सगळी योजना आखली.
त्या जंगलातील मंदिरात रात्री कोणीच थंबत नसे. त्यामुळे रात्री चोरी करणे सोपे जाणार होते. त्यासाठी तो मंदिरातच लपून बसला. रात्री पुजारी कुलूप लावून गेल्यावर तो बाहेर आला व ते अभिषेकपात्र काढण्यासाठी प्रयत्न करू लागला. पण त्याचा हातच पोचेना. मग तो त्या पिंडीवरच चढून प्रयत्न करू लागला. पिंड ही साक्षात् भगवती अंबा. तो चोर पिंडीवर उभा राहिल्याने ती खवळली व देवांना म्हणाली, "अहो, तुमचे लक्ष आहे ना? हा पाहा माझ्यावर पाय देऊन उभा आहे, त्याचा बंदोबस्त करा ताबडतोब." देव म्हणाले, "हो, आम्ही करतो त्याला शिक्षा. पण बघू तरी तो काय करतो पुढे." परंतु तेवढ्यानेही हात पुरत नाही म्हटल्यावर तोवर तो चोर सरळ लिंगावरच उभा राहिला. आता ते त्याचे दुस्साहस पाहून पार्वतीमाता प्रचंड रागावली व देवांना म्हणाली, "महाराज, आता हा पार तुमच्याच डोक्यावर पाय देऊन उभा आहे, कशाची वाट पाहात आहात? त्याला तत्काळ भस्म करा."
पण अहेतुकदयानिधी भगवान श्रीशिवांनी, "वत्सा, तुझे कल्याण असो !" असाच प्रेमाने आशीर्वाद दिला. हे ऐकून भगवती पार्वतीआईला काहीच समजेना, देवांना झाले तरी काय? तिचा तो प्रश्नार्थक चेहरा पाहून स्मितहास्य करीत देवाधिदेव श्रीशंभुमहादेव तिला म्हणाले, "अगं, काही का निमित्ताने असेना, पण त्याने त्याचा सर्व भार माझ्यावर टाकलाय ना? जो माझ्यावर आपला सर्व भार टाकतो त्याचे मी कल्याणच करायला नको का? तेच माझे ब्रीद आहे, मग मी दुसरे काय करायचे? मी या चोराचे कोटकल्याणच करणे योग्य आहे, म्हणून मी तेच केले !" या जगावेगळ्या उत्तराने व भगवंतांच्या त्या अद्भुत कारुण्य वर्षावाने श्रीपार्वतीमाताही संतुष्ट झाली. भगवान श्रीशिवशंभू असे परम उदार, परम करुणामय आहेत. त्यांचेच अभिन्न स्वरूप असणारे सद्गुरुतत्त्व देखील त्यांच्यासारखेच असते. म्हणूनच श्रीसद्गुरूंच्या ठायी शिष्याच्या शाश्वत कल्याणाव्यतिरिक्त अन्य संकल्पच कधी नसतो. श्रीसद्गुरूंची असीम कृपा ज्याला लाभते त्याचेही शाश्वत कल्याणच होते. किंबहुना, श्रीसद्गुरूंच्या करुणाकृपेशिवाय कोणाचेही कधीच परमकल्याण होऊ शकत नाही !!
अशा विलक्षण सद्गुरु श्रीदेशिकेंद्र दक्षिणामूर्ती भगवान श्रीशिवशंकरांच्या श्रीचरणीं आज आपण सर्वांनी प्रेमादरपूर्वक दंडवत घालून परमार्थकृपा-याचना करूया. आपल्या शुद्धाशुद्ध मनोभावांचे प्रामाणिक प्रतीक म्हणून सद्गुरु श्रीमाउलींच्याच अमृतशब्दांत श्रीसद्गुरु भगवंतांना गंगावतीचे, निर्गुडीचे त्रिदल समर्पून महाशिवरात्रीची पूजा देखील साधूया आणि 'नम: शिवाय' या पंचाक्षर ब्रह्मनामाच्या गजरात मग्न होऊया !
प्रभु तुम्ही महेशाचिया मूर्ती ।
आणि मी दुबळा अर्चितसें भक्ती ।
म्हणोनि बोल ज-ही गंगावती ।
त-ही स्वीकाराल कीं ॥ज्ञाने.९.०.१४ ॥
अकारणकृपाळू शिवस्वरूप श्रीसद्गुरुनाथ भगवंतांनी आमची ही यथामती सेवा स्वीकारून आमच्यावर परमकृपेचा अनवरत वर्षाव करावा, हीच प्रेमादरपूर्वक प्रार्थना !!
शिवहरशंकर नमामि शंकर शिवशंकर शंभो ।
हे गिरिजापती भवानीशंकर शिवशंकर शंभो ॥

लेखक-रोहन विजय उपळेकर
भ्रमणभाष-8888904481 ( अशा सर्व पोस्ट्स नेहमी वाचण्यासाठी कृपया खालील कम्युनिटी लाईक करावी.
http://rohanupalekar.blogspot.in )